‘De liefde beschermt altijd, heeft altijd vertrouwen, verwacht het altijd van God en houdt stand.’
1 Korinthiërs 13:7 HTB
Vier prachtige eigenschappen van de liefde zien we hier vandaag. De liefde beschermt de ander, heeft vertrouwen in de ander, verwacht het altijd van God en houdt stand, geeft niet zomaar op
Vooral die laatste twee zijn ontzettend belangrijk en missen we zo vaak vandaag de dag. Bij het minste of geringste wordt de knuppel in het hoenderhok gegooid en zet men er maar een punt achter, kan men ook van alle kanten geholpen worden en men gaat er eigenlijk al bij de afsluiting van huwelijk vanuit dat het fout gaat
Maar Bijbelse liefde gaat dieper, die verwacht het van God, ook als het even niet zo lekker gaat en houdt stand, geeft niet een twee drie op. Dat is wat we nodig hebben wat God wil geven, aan al Zijn kinderen! Gaan we ervoor? Houden we stand? Kom op!
👍Like dit bericht, deel het en volg me om ook de volgende reels niet te missen
Je leven nog nooit echt aan Jezus gegeven? Ga naar www.gratisgeschenk.tk en doe het nu!
#opfrisser #preaching-drummer #christiantiktok #christelijkeTikTok #dagtekst #YouVersion #NiemandMagStervenZonderJezus #christian daily devotion #christianpreaching
Opfrisser 
Jezus zag kleine kinderen die gezoogd werden. Hij zei tot zijn leerlingen: Deze kinderen, die gezoogd worden, lijken op hen die het Koninkrijk binnengaan. Zij zeiden tot hem: Zullen wij dan, als wij kinderen zijn, het Koninkrijk binnengaan? Jezus zei tot hen: Als jullie de twee tot één maakt als het uiterlijk, en het uiterlijk als het innerlijk en het boven als het beneden, en als jullie het mannelijke en het vrouwelijke tot één maakt, zodat het mannelijke niet mannelijk zal zijn en het vrouwelijke niet vrouwelijk, als jullie ogen maakt in plaats van een oog en een hand in plaats van een hand en een voet in plaats van een voet en een beeld in plaats van een beeld; dan zullen jullie binnengaan in het Koninkrijk.
Deze logos gaat over onschuld, over dualisme en eenheid. Schuld en onschuld zijn mijn favoriete onderwerpen de laatste tijd.
Verlossing Ik merk dat er veel boosheid in me zit over alle leugens waarin ik heb geloofd, doordat ik geloofde in schuld. Het is niet zozeer dat deze wereld drijft op angst, maar op schuld. En niet alleen Christenen lijden hieraan. Ik zie het overal. Een echte Christen gelooft tenminste nog dat er een zoenoffer is geweest voor hun schuld, door de kruisdood van Jezus. Alleen ik zie toch in veel Christenen geen verlost mens. Als ik voor mezelf spreek voel ik me ook niet bevrijd door deze doctrine, maar eerder nog schuldiger. Ergens knaagt er iets in me dat zegt dat het niet klopt, dat er iets mist, dat er iets wordt achtergehouden. Dat begint al in Genesis; het einde van de onschuld. Dat wil ik bevrijden.
Dualisme Dualisme kan alleen bestaan zolang er goed en kwaad, schuld en boete is en wie bepaalt er dan welk oordeel de juiste is op elk moment? Een dief is slecht, want stelen mag niet, maar waarom had de dief honger? Wie heeft er dan een grotere fout begaan? De dief of diegenen die weigerden te delen? Jaloezie is fout, maar waarom voelt iemand zich afgewezen? Iemand onschuldig martelen aan een kruis is onmenselijk wreed, maar waarom is er dan een zondebok nodig? Het verhaal is toch altijd net even anders. Het is natuurlijk heerlijk om zwart/wit te denken. Dat maakt het leven duidelijk. Die ander is slecht en ik ben goed, of andersom natuurlijk. Maar wat als we allemaal een beetje goed en een beetje slecht zijn? Als we allemaal een engel en een duivel zijn? De duivel was tenslotte een gevallen engel…. Ik denk wel eens dat de mens het kind van de rekening is van al die oorlogen in de hemel, tussen die zogenaamde goden. Wie bepaalt of iets of iemand een God is? Zijn dat niet degenen die aanbidden? Steeds meer val ik terug op het mens zijn en wat dat voor mij betekent. In de eerste plaats wil ik verlost worden van die zogenaamde goden en de grootste afgod is het geloof in schuld, want dan zijn er zondebokken nodig.
Oordelen Een baby heeft dit hele probleem niet. Een baby heeft geen benul van goed en kwaad. Een baby heeft ook nog geen gesproken taal, dus die is niet eens in staat om ergens over te oordelen. Baby’s hebben wel bewustzijn en ze zijn als een spons die alles absorbeert. Baby’s voelen en ervaren en weten, zonder te oordelen. Maar als een baby geen liefde krijgt, zal dat een trauma veroorzaken dat het kind niet vergeet; de rest van het leven niet. Die eerste weken zijn cruciaal voor de verdere ontwikkeling. Wat als ik stop met oordelen, maar ga waarnemen, zien, horen, voelen, absorberen, net zoals die baby zeg maar. Veel mensen komen nu meteen met het argument dat er een verschil is tussen oordelen en veroordelen, maar ik bedoel echt stoppen met oordelen en veroordelen. Dat is echt moeilijk, want ik heb overal een mening over. Wat als ik dat eens achterwege laat? Gewoon als oefening? Dat probeer ik al een tijdje, met vallen en opstaan en ik merk dat het veel rust geeft.
Geen mening Niet oordelen is ook durven geen mening te hebben. Een paar voorbeelden: • Ik heb geen mening over Poetin, ik ken hem niet, heb hem nog nooit ontmoet • Ik heb geen mening over de oorlog tussen Oekraïne en Rusland, ik ken de achtergronden niet • Ik heb geen mening over schapen en complotdenkers, ik ken ze niet • Ik heb geen mening over de politieke situatie in de wereld en ons land, ik begrijp niks van politiek • Genderdiscussie doe ik niet aan mee, ik denk niet in mannen en vrouwen
Luisteren is niet-weten Over heel veel zaken breek ik mijn hoofd niet meer, omdat ik het gewoon niet weet. En ik hoef het ook niet (meer per se) te weten. Dat is geen onverschilligheid, maar beseffen dat ik het niet weet. Ik kan honderd kranten per dag lezen en dan nog zal ik het niet weten. Welke krant moet ik geloven dan? Meestal geloven we wat ons (voor)oordeel bevestigt. Wat heeft het dan voor zin? Geen oordeel is dan beter om een open geest te ontwikkelen en echt te kunnen luisteren. Luisteren is niet-weten, want als je het al weet hoef je nergens meer naar te luisteren, valt er ook niets meer te leren of te ontdekken. Het blijft een herhaling van het aloude bekende. Ik sta niet bepaald bekend om mijn talent om te kunnen luisteren en wellicht is dit een stap in de goede richting. Luisteren wordt ook vaak verward met niet spreken of met wachten tot iemand uitgepraat is. Zwijgen is echter niet altijd goud, getuige de zwijgende meerderheid… Luisteren is jezelf legen en elk oordeel dat je hebt is een blokkade.
Zo binnen zo buiten Het enige waar ik nu vooral mijn hoofd over breek is hoe de mens van die schuld en dat geloof in schuld afkomt. En ik wil precies weten wie ik ben en hoe dat zit met de mens. Daar breek ik mijn hoofd over, daar lig ik van wakker soms. Daarom lees ik bijvoorbeeld dit boek en schrijf ik daar een blog over. Ik wil geen symptomen bestrijden, maar de oorzaak inzien. Die oorzaken liggen in het innerlijke van de mens, de gevolgen is wat we zien in de buitenwereld. Alles wat we zien in de wereld zijn gevolgen (van het geloof in schuld…? ) en ik wil de oorzaak weten.
Alles telkens nieuw maken Het laatste deel van deze logos kan ik (nog) niet duiden voor mezelf, maar ik denk dat hier bedoeld wordt dat je alles telkens als nieuw ziet en hoort, zonder oordelen dus, als een baby, met onschuld als uitvalsbasis. Dus als iemand tot mij spreekt niet meteen me aangevallen voelen en allerlei muren opwerpen. Ook niet de ander willen overtuigen of veranderen, maar werkelijk de ander zien en horen. Onschuld heeft geen zondebok nodig.
En Arie vanmorgen keek ik naar Hour of Power en Bobbie Schuller had het over wettische Christenen en christenen die meer zichzef zijn wat is het verschil in beleving?Ik zelf vertrouw op God en probeer hem te dienen en ga niet overdreven in de kerk de heer zitten aanroepen en elke dag bij elk gesprek God aan halen ,nee daarmee stoot je jezus juist af en de duivel neemt zijn plaats in volgens mij. Arie je mag mij antwoorden maar je bent niets verplicht. Bedank voor het delen en Gods zegen.Jan
LikeLike